margaret j: stycznia 2013

Miałam oddychać, pić zieloną herbatę, składać ręce do medytacji, rzucić palenie.

Generalnie miał nastąpić jakiś cud. Życie mnicha nie jest mi jednak pisane, w zamian za to kilka szkiców piosenek, nowy tatuaż i o mało nie wylądowałam na polowaniu. Czasami ma się ze sobą sytuację bez wyjścia. Idę na cmentarz do swojego Dziadka. Siadam na starej ławeczce. Niespodziewanie ogarnia mnie tak głęboki spokój, że o mało nie zasypiam. Dochodzi do mnie, że to co tak się w nas kotłuje, to jest nasze, w nas się zaczyna, w nas się kończy. Oni mają spokój. Słyszałam, że czas płynie tam inaczej. Nasz rok to u nich minuta. Liczę, dodaję, odejmuję. Dziadek jest tam od minuty, babcia czekała na niego minut 11. Nie zdążył pewnie zdjąć palta, pewnie mówi teraz do niego :” ..o jesteś”. To co się w nas kotłuje, jest tylko nasze.

Na ławeczce spokój. Idę w gości do przyjaciół dziadka. Małgosia wita mnie serdecznie. Słyszę jej myśli: „Czemu nie było Cie na pogrzebie?”. Wejdź. Pokój niebieski, na telewizorze słoniki, delfiny, aniołki, obrazy: jelenie na rykowisku i Jezus. W koncie, za fotelem strzelba. Gosia ma na niebiesko pomalowane oczy, gdy mówi, często się wzrusza i płacze. Pije domowe wino na przemian z parzoną kawą. Wspominamy. „Nie dałam rady, nie umiałam” - tłumacze. Na stole mięso- nie jem, przepraszam. Chleb z serem zagryzam gruszką.

-Andrzej chce jechać jutro z Tobą na polowanie. Nie mam butów , mam tylko obcasy. Chce to zobaczyć.

-Teraz nie da rady, Jedziemy o 3 w nocy do Jaworzna, nie ma miejsca w samochodzie, przyjedź w Grudniu. Może drinka?

-Andrzej dlaczego zabijasz te zwierzęta?

-Nie zabijam. To jest naturalna selekcja, jak nie odstrzelimy, dostajemy karę, mamy rewiry, tabelki ,ilość którą trzeba odstrzelić,

-Jak decydujesz, które zabić?.

-Wytrawny myśliwy poznaje starą zwierzynę : jelenia po porożu, łań po sukience.

- Jak znajdujecie zwierzęta?

-Wiemy gdzie są, jest obława, myśliwi krzyczą, one się płoszą i lecą prosto na nas...

-I decydujesz po porożu, że to już, że to jego czas, po sukience...?

Idziemy zapalić do kuchni.

-Strasznie mi brakuje Twojego dziadka. Tacy ludzie powinni żyć.

-No tak, los nie wybiera po sukience..Jest późno, będę szła.

-Wpadnij jutro o 14 na obiad, tylko co ja Ci zrobię jak Ty nie jesz mięsa..?

-Nie trzeba obiadu, wpadnę na kawę.

Nie spałam do 6 rano. Przewracałam się w łóżku z boku na bok. Włączałam, wyłączałam Tv, wałkowały się we mnie wspomnienia i melodia. 5.40 wstaję, zapalam papierosa, nieprzytomna nagrywam linię. Nie wyrabiam się na 14, odwołuję :

-To ja idę na 16 do kościoła, przyjdź po mszy.

-Ok przyjdę po mszy.

-Brokułowa, proszę ,bez mięsa,

Obok talerz z salami – jestem wegetarianką od 10 lat, patrzę na wędlinę i myślę żeby ją zjeść i myślę, żeby być na polowaniu.

-Zostałem dziś królem polowania: 2 łanie, 3 zające i bażant.

Andrzej pokazuje mi zdjęcie, dwie młode, nieżywe sarny, Chce mi się płakać.

Mój szwagier też kiedyś polował jak Andrzej – zaczęła Gosia. On mi opowiadał, że wymierzył w sarnę a ona była w odległości tak jak my siedzimy , i on spojrzał jej w oczy i zobaczył, że płyną jej łzy, że ona wiedziała. Mówiąc to popłakała się na niebiesko...

Telefon. Dzwoni Brat Gosi. Rozmawiają chwilę.

-Kłócicie się?

-Skąd, my się w rodzinie wszyscy bardzo kochamy, dwie siostry, brat ,rozmawiamy ze sobą. Zobacz na świecie tyle tego, spójrz w telewizje, nie ma co. A u Ciebie?

-U mnie rodzice ze sobą nie rozmawiają, mama z siostra ciągle się kłócą,właściwie też jakoś nie rozmawiają...Macie tu salon tatuaży w Gorlicach...?

- Mamy. A co chcesz?

- Czarnego motyla..na szyi ..

- Mój siostrzeniec wytatuował sobie w tym salonie napis na ręce :”Niczego się nie boję tylko Boga”. No...ja chyba też się niczego nie boję tylko Boga. A ty?

- Ja..ja nie boje się Boga. Ja już siadłam na ławeczce. Ja chcę tylko na polowanie, spojrzeć sarnie w oczy i żeby się już nie kotłowało, żeby mieć spokój jak oni …